FotoPlastikon – zobacz wszystko

O sylwetce jednego z nich Boguslawie Sołdon ps. "Majtek" opowiada badacz i historyk Jerzy Masłowski.

Archiwalne materiały filmowe nakręcone amatorską kamerą przez Tadeusza Ścibiora w latach 60 -tych XX wieku podczas pieszych wędrówek z młodzieżą prof. Janczykowskiego.

Autorem zdjęć był Albin Kuczyński!

Grzegorz Kuczyński wspomina swojego ojca Albina Kuczyńskiego , dziennikarza
i chełmskiego fotoreportera w latach 60 - tych XX wieku. Materiał jest ilustrowany fotografiami Albina Kuczyńskiego, w kilku przypadkach dotychczas niepublikowanymi!

Prezentacja przygotowana przez Muzeum Chełmskie z okazji wystawy fotogramów Albina Kuczyńskiego w 2005 roku.

Sklep spożywczy " Jabłuszko" znajdował się w Chełmie przy ulicy Lubelskiej w samym centrum dawnego Chełma . Budynek został wyburzony pod koniec lat 70 tych i odtąd w tym miejscu jest tylko pusty plac. Nadawał on specjalnego kolorytu tamtemu centrum miasta, obok Kina " Zorza", cukierni "Katarzynka", Kiosku "Suskiego" , Kawiarni " Stylowa"
i w okresie letnim kawiarni " Pod Parasolkami".

Relacja z uroczystości wręczania nagród w biurze Pani Poseł Anny Dąbrowskiej - Banaszek . Następnie prezentacja zdjęć uczestników konkursu!

👉 Numer konta - 81 1140 2004 0000 3102 8054 9434 - w tytule proszę wpisać "Darowizna".
- Kamera - Jacek Głowacki.
- Kontakt - jacek83glowacki@gmail.com .

Zdjęcia z Chełma A. Kuczyńskiego z lat 60-tych. Zima taka jak teraz AD 2022.

Spożywczy sklep " Jabłuszko" istniał w latach 60 tych XX wieku w parterowym budynku
na rogu ul. Lubelskiej i pl. Gdańskiego. Chyba pod koniec lat 70-tych został wyburzony.
Od tego czasu najatrakcyjniejsza parcela budowalna w mieście , w samy centrum stoi pusta. Może nie był ten budynek piękny ale tworzył klimat śródmieścia tamtego Chełma,
z kinem , "Stylową ", "Katarzynką" i " Parasolkami". Dzisiaj " straszy" w samym centrum jak
" dziura " po wyrwanym zbędzie z przodu. Może ktoś zna historię wcześniejszą tego budynku i dlaczego tam nic się nie dzieje od prawie pół wieku.

Film z lat 60-tych XX wieku poświęcony Teatrowi Ziemi Chełmskiej.

Film zrealizowany przez Amatorski Klub Filmowy "Miś" w latach 60-tych.
Dzisiaj już kultowy. Emisja jest powtórką dla tych co jeszcze nie wiedzieli.

Ciąg dalszy nastąpi.....

"Wernisaż i spotkanie z autorem odbyło się dnia 5 czerwca 2022 roku. Konrad K. Pollesch był dokumentalistą dokonań Tadeusza Kantora i jego teatru Cricot 2.
Cricot 2 – był to polski teatr awangardowy, jeden z najważniejszych światowych teatrów eksperymentalnych, założony przez Tadeusza Kantora i Marię Jaremę działający w latach 1955–1991 w Krakowie. Nazwa formacji pochodzi od wcześniej istniejącego teatru Cricot; obie nazwy były anagramem wyrażenia „to cyrk”. Od 1961 roku teatr działał w piwnicach Galerii Krzysztofory. Inscenizacje były początkowo oparte na dramatach Witkacego, późniejsze przedstawienia były natomiast autorskimi kreacjami Tadeusza Kantora. Reżyser wprowadził w swoim teatrze rodzaj widowiska zwanego teatrem plastycznym, którego cechą charakterystyczną była przewaga obrazu nad słowem, który przejawiał się w rozmaitych mediach plastycznych, takich jak: rzeźba, manekiny, kukły, collage, ambalaż, asamblaż, happening.
W teatrze Cricot 2, Tadeusz Kantor wyeliminował konwencjonalne elementy teatru; przedmioty charakteryzowała cecha przedmiotów biednych – wziętych z rzeczywistości, które zajęły miejsce „przedmiotu artystycznego”, przedmioty najprostsze, prymitywne, stare, z jaskrawymi śladami zużycia[4]. Kantor zastosował inne formy gry aktorskiej, niż znane z teatru klasycznego: spotęgowanie ekspresji wypowiedzi i gestu, niezacieranie w grze aktora procesu metamorfozy, stosowanie metafor, ostrych kontrastów momentów pantomimicznych, groteski i ekspresji postulował w trzech tomach tekstów Pism. Teatr Cricot 2 występował w Polsce i za granicą.
Największą popularność i uznanie zdobył realizacjami, które zapoczątkował spektakl "Umarła klasa " z 1975 roku. Ta opowieść o niemożności powrotu do przeszłości to pierwsza realizacja kantorowskiej idei teatru śmierci. Sztuka była grana ponad tysiąc pięćset razy w wielu krajach, w 1976 roku została okrzyknięta przez amerykański tygodnik Newsweek najlepszym spektaklem teatralnym świata[6].
Drugim znanym spektaklem było " Wielopole, Wielopole ". Premiera spektaklu " Wielopole, Wielopole" miała miejsce we Florencji 23 czerwca 1980 roku. Śmierć jest w tym przedstawieniu wszechobecna. Miejscem akcji jest „Pokoik Wyobraźni”, w którym nakładają się na siebie obrazy z życia rodziny, wspomnienia wojenne i sceny nawiązujące do męki Chrystusa.
Do znanych spektakli należały także "Niech sczezną artyści"- z 1985 , "Nigdy tu już nie powrócę" - z1988 , "Dziś są moje urodziny"- z 1991 roku .Premiera ostatniego spektaklu "Dziś są moje urodziny" teatru Cricot 2 odbyła się w styczniu 1991 roku w Tuluzie po śmierci Kantora 8 grudnia 1990 roku. Reżyser miał grać w nim rolę Właściciela Biednego Pokoju Wyobraźni, który obchodzi siedemdziesiąte piąte urodziny. Po śmierci Kantora teatr Cricot 2 zaprzestał działalności.

Chełm w latach 70 -tych XX wieku. @

Krótka relacja z wernisażu w CHBP który odbył się dnia 3 czerwca 2022 roku ze znakomitą muzyką
Gilberta Becaud - Desperado w tle.

Mikołaj Siennicki 1520-1582 , właściciel Siennicy Różanej i Podkomorzy Chełmski. O swoim przodku opowiada Pan Tomasz Siennicki . Ciekawy film zrealizowany prywatnym sumptem przez Mariana Hordejuka. Warto zobaczyć i rozpropagować!

"Z małżeństwa Stanisława Sienickiego z Barbarą Boryszewską urodził się syn Mikołaj (ur. ok. 1520). Wiadomo, że w 1535 roku zapisał się na studia na Uniwersytecie Krakowskim. Po skończeniu nauki, zapewne wraz z ojcem zaczął brać udział w życiu politycznym ziemi chełmskiej. Bywał legatem królewskim na sejmiki chełmskie. Dobra szkoła u ojca szybko dała efekty. Po śmierci Stanisława Sienickiego był już aktywnym i wytrawnym politykiem, mającym duży talent oratorski.

W 1550 roku wybrano go na posła na sejm i na tym sejmie wygłosił słynną mowę w imieniu sejmu do senatorów zarzucając im, że król sam musi decydować o państwie nie mając od nich pomocy. Młody poseł (ok. 30 lat) robiący wyrzuty senatorom musiał być niezwykle śmiały, mieć autorytet u szlachty i talent oratorski. Mikołaj Sienicki szybko stał się jednym z przedstawicielu reformatorskiego ruchu średniej szlachty i przez 30 lat brał udział w życiu politycznym kraju, uczestniczył w 22 sejmach na 25 sejmów z lat 1550-1583. Wiele razy wybierano go na tego posła, który miał przedstawiać królowi i senatorom postulaty izby poselskiej. Był wielokrotnym marszałkiem izby poselskiej. Cechowało go systematyczne myślenie i zmysł syntezy. Stał się jednym z głównych postaci życia sejmowego tego okresu. Był też wybitnym znawcą prawa parlamentarnego, a gdy trzeba było spierał się z królem i senatorami o prerogatywy sejmu.

Sienicki stał się jedną z głównych postaci rodzącego się ruchu egzekucji praw . Zwalczał rozdawnictwo dóbr królewskich i dzierżawienie tych dóbr. Bronił przepisów o niepołączalności urzędów oraz zaprowadzenia porządku w urzędzie starosty, który miał stać się prawdziwym obrońcą prawa w terenie. Mikołaj Sienicki aż 9 razy był marszałkiem izby poselskiej, nikt przed nim ani po nim w czasach I RP nie był obdarzony takim zaufaniem przez sejm. Warto wspomnieć , że po śmierci Zygmunta Augusta był współtwórcą artykułów henrykowskich i projektu utworzenia Trybunału Koronnego. Współpracując z kanclerzem Janem Zamoyskim był rzecznikiem wzmocnienia państwa przez usprawnienie władzy wykonawczej i wymiaru sprawiedliwości. Mimo swej pozycji w państwie nigdy nie wykorzystał jej do pomnożenia majątku ani do zdobycia urzędów, Jedyny urząd jaki miał to podkomorstwo chełmskie. W czasach, gdy majątek i tytuły były głównym celem szlachty Sienickiemu nie zależało ani na jednym ani na drugim, dla niego ważne było tylko dobro państwa. Niestety zasługi Sienickiego są niedoceniane przez potomnych, a szkoda bo w czasie obecnej demokracji parlamentarnej warto było by przypomnieć najwybitniejsze postacie polskiego parlamentaryzmu. Mikołaj Sienicki zmarł w 1583 roku."

źródło: https://siennica.pl/siennica-rozana-historia/

Wybudowanego w latach 1928-1939 osiedle „Dyrekcja”, ze względu na swoją powierzchnię, ilość i kubaturę budynków uważane było za drugą po Gdyni największą inwestycję okresu międzywojennego. Osiedle reprezentuje cały zespół wartości, wynikających z jego programu ideowego (symboliki państwowej), układu przestrzennego, spójnej formy architektonicznej zabudowy i charakterystyki technicznej budynków.

Ostatnia gwiazdka w wolnej Polsce! Nie wiedzieli co ich czeka już ... za rok! ( niespełna)........